ตำแหน่ง กัปตันกลุ่มโจรสลัด ชาร์ลอ เดอเบอรี่ (PIRATE)
ปรากฏบันทึกตำนานโจรสลัดของเอ็ดเวิร์ดลอยด์(Edward Lloyd-History of the Pirates
สัญชาติ อังกฏษ(England)
บิดา ชาวประมง
มารดา -----
เกิดเมื่อช่วงปี ค.ศ. 1636
ช่วงปีเป็นโจรสลัดช่วงต้นศตวรรษที่19
เสียชีวิต ไม่ปรากฏ
ชาร์ลอ เดอเบอรี่ (Charlotte De Barry)เป็นโจรสลัดหญิง ที่เกิดในปี 1636 มีชื่อเป็นฝรั่งเศสแต่เกิดในอังกฏษ อาศัยอยู่ในแถบท่าเรือ กล่าวกันว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดูโดดเด่นกว่าผู้หญิงคนอื่น ดูแข็งแกร่ง แต่ก้สง่างามและมีความฉลาดหาตัวเปรียบยาก จนเป็นที่หมายปองของชายมากหน้าหลายตาทั้งทหารเรือและเศรษฐีมีเงิน ซึ่งพ่อของเธอนั้นต้องการให้เธอแต่งกับคนรวยมากกว่าเพราะครอบครัวของเธอมีฐานะยากจน แต่เธอกลับถูกใจทหารเรือมากกว่าเพราะเธอรักทะเลต้องการเป็นชาวเรือมากกว่าจะเป็นคุณหนู
นอกจากความฉลาดความสามารถในการต่อสู้ของเธอก็ดูเหมือนจะโดดเด่นไม่แพ้กันมีหลายครั้งที่เธอเข้าขวางอาวุธศัตรูเพื่อช่วยชีวิตคนรักของเธอ จนกะทั่งความลับของเธอถูกสังเกตุเห็นจากนายทหารคนหนึ่งเค้าต้องการครอบครองเธอ จึงใส่ร้ายสามีของเธอว่าเป็นกบฏ ทำให้ถูกเฆี่ยนจนตาย ชาร์ลอแค้นใจมากที่ช่วยอะไรไม่ได้ เธอจึงวางแผนที่จะแก้แค้นให้สามี เธอดักรอนายทหารคนนั้นในทางกลับบ้านของเค้าเมื่อพบเธอยิงเค้าด้วยปืนพกเมื่อแน่ใจว่าตายแน่เธอจึงหลบหนีออกทะเลไปในทันที
ชาร์ลอหลบซ่อนตัวอยู่นานโดยแฝงตัวเป็น นักร้องในท่าเรือแห่งหนึ่ง จนในที่สุดความสวยที่โดดเด่นของเธอก็ไปต้องตากัปตาเรือค้าทาส วิลมิง เขาลักพาตัวเธอและบังคับให้แต่งงานด้วย เธอจำใจต้องแต่งงานด้วยและออกเดินทางสู่ แอฟริกาเพื่อทำการค้าไปด้วยกัน วิลมิงเป็นกัปตันเรือที่มีนิสัยโหดร้ายหากลูกเรือทำผิดกฏเพียงเล็กน้อยจะไม่มีการปราณี โทษของมันคือการเฆี่ยนตีให้ตายทำให้บรรดาลูกเรือต่างไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ช่วงหนึ่งของการเดินทางเรือแวะพักที่เกาะแห่งหนึ่งเพื่อหาเสบียงและน้ำดื่ม
ลูกเรือกลุ่มหนึ่งเข้าไปหาน้ำ ชาร์ลอแอบตามขึ้นไปบนเกาะด้วยจนแอบได้ยินลูกเรือพูดกันว่าจะก่อกบฏยึดเรือเพราะทนต่อไปไม่ไหว ชาร์ลอแสดงตัวออกมาว่าได้ยินสิ่งที่พวกเค้าพูดกันบรรดาลูกเรือต่างร้องขอความเมตตาเกี่ยวกับเรื่องที่ได้ยินชาร์ลอจึงยื่นขอเสนอว่า “ให้ถือซะว่าฉันเป็นเพื่อนของพวกคุณ พวกเรามีศัตรูร่วมกันถ้าหากต้องการแก้แค้น สาบานว่าจะซื่อสัตว์ต่อฉันแล้วฉันจะทำให้มันจบในคืนนี้”พวกลูกเรือแทบไม่เชื่อหูตัวเองต่างโห่ร้องยินดีกับสิ่งที่ได้ยิน เมื่อถึงเวลากลางคืนในห้องนอนของ วิลมิง ชาร์ลอหยิบดาบที่ซ่อนอยู่ออกมาเธอตัดหัว วิลมิง เพียงดาบเดียวหัวของเค้าก็เกือบขาดและหยิบหัวเค้าออกมาที่ดาดฟ้าเรือชูให้บรรดาลูกเรือได้เห็น บรรดาลูกเรือต่างโห้ร้อง ตะโกนว่า
“ชีวิตที่มั่งคั่งและยาวนาน...
ภายใต้บัญชาของกัปตันชาร์ลอเดอเบอรี่....”
ชื่อเสียงของ ชาร์ลอ เริ่มเป็นที่รู้จักและมีชื่อเสียงโด่งดังในความเหี้ยมโหดจนสร้างความหวาดกลัวไปทั่วในหมู่นักเดินเรือ แต่เมื่อเธอขึ้นฝั่งเธอจะแต่งกายเป็นชนชั้นสูงและเข้าวงสังคมเพื่อหาข่าวเกี่ยวกับการค้า และการเดินทางของเรือตรวจการ ครั้งหนึ่งในงานเลี้ยงของชนชั้นสูงเธอพบกับชายหนุ่มวัย 22 ปี เค้าเป็นลูกเศรษฐีที่มั่งคั่งแต่เมื่อได้พบกับ ชาร์ลอเค้าตกหลุมรักเธอในทันทีและพร้อมที่จะมอบชีวิตให้กับเธอได้เพียงเธอเอ่ยปาก ชาร์ลอเองก็ประทับใจชายหนุ่มคนนี้มากเพราะเค้าเป็นคนเปิดเผย จริงใจ รับกับสิ่งที่เธอจะบอกได้หมดโดยเฉพาะเมื่อเธอบอกเค้าว่าเธอเป็นโจรสลัดและขอให้ออกเรือไปพร้อมกับเธอและทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง เค้าตอบตกลงโดยยอมละทิ้งเงินทองที่มีเพื่อความรัก คำตอบที่ชาร์ลอได้รับยิ่งทำให้ ชาร์ลอรักเค้ามากขึ้นเพราะมันทำให้นึกถึงตัวเธอเองเมื่อครั้งในอดีตที่หนีตามคนรักออกทะเลไปเหมือนกัน
ช่วงชีวิตสุดท้ายของเธอ ถูกเล่าขานกันต่างๆนาๆ ว่าเป็นช่วงปีไหนกันแน่ แต่ที่แน่ใจได้คือมันเป็นช่วงหนึ่งของการเดินทางร่วมกันกับสามีของเธอ วันหนึ่งเรือที่นั่งมาเกิดล่มโชคดีที่รอดมาได้แต่ก็ต้องใช้ชีวิตอยู่บนแพกลางทะเลโดยปราศจากอาหาร และน้ำนานกว่า 8 วัน เพื่อเอาชีวิตรอดพวกลูกเรือตัดสินใจที่จะเลือกคนใดคนหนึ่งในกลุ่มเพื่อเป็นอาหารให้กับพวกที่เหลือได้มีชีวิตรอดต่อไป พวกเค้าเสี่ยงดวงกันด้วยไม้สั้นไม้ยาวโชคร้ายที่สามีของ ชาร์ลอถูกเลือก ชาร์ลอร้องขอชีวิตสามีเธอโดยแลกกับชีวิตเธอ ลูกเรือปฏิเสธเสียงแข็ง เธอจึงขอเวลาอีก 2ชั่วโมงเพื่อเยื้อเวลาเผื่อมีเรือผ่านมา
เมื่อถึงเวลาที่กำหนด เธอต่อรองอีกครั้งโดยขอให้ตัดไปเพียงขาข้างหนึ่งและขอยืดเวลาไปจนถึงเย็น แต่เมื่อถึงเวลาอีกครั้งก็ยังไม่มีวี่แววของเรือลำใดผ่านมา ชาร์ลอบิดพลิ้วต่อไปอีกไม่ได้แล้วเธอจึงทำได้แต่เพียงเฝ้ามองร่างของชายอันเป็นที่รักถูกกินอย่างสยดสยอง โดยไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เพราะมันคือข้อตกลงที่บิดพริ้วไม่ได้ หลังจากนั้นอีกหลายวันต่อมาพวกเค้าก็ได้รับการช่วยเหลือโดยเรือสินค้าชาวดัตช์ แต่ชาร์ลอไม่รู้สึกยินดีกับการช่วยเหลือครั้งนี้ เธอสิ้นหวัง หดหู่ ไม่กินอาหารใดๆได้แต่เดินไปเดินมาบนดาดฟ้าเรือเหมือนคนเสียสติและหายตัวไป ว่ากันว่าเธอน่าจะกระโดดลงน้ำเพื่อตายตามสามีของเธอไป...
เมื่อถึงเวลาที่กำหนด เธอต่อรองอีกครั้งโดยขอให้ตัดไปเพียงขาข้างหนึ่งและขอยืดเวลาไปจนถึงเย็น แต่เมื่อถึงเวลาอีกครั้งก็ยังไม่มีวี่แววของเรือลำใดผ่านมา ชาร์ลอบิดพลิ้วต่อไปอีกไม่ได้แล้วเธอจึงทำได้แต่เพียงเฝ้ามองร่างของชายอันเป็นที่รักถูกกินอย่างสยดสยอง โดยไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เพราะมันคือข้อตกลงที่บิดพริ้วไม่ได้ หลังจากนั้นอีกหลายวันต่อมาพวกเค้าก็ได้รับการช่วยเหลือโดยเรือสินค้าชาวดัตช์ แต่ชาร์ลอไม่รู้สึกยินดีกับการช่วยเหลือครั้งนี้ เธอสิ้นหวัง หดหู่ ไม่กินอาหารใดๆได้แต่เดินไปเดินมาบนดาดฟ้าเรือเหมือนคนเสียสติและหายตัวไป ว่ากันว่าเธอน่าจะกระโดดลงน้ำเพื่อตายตามสามีของเธอไป...
...........................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น