Myth The Mu Guiying crater on Venus
ตำแหน่งสะใภ้แห่งตระกูลหยาง(Yang Family)
ปรากฏ ตำนานจีนโบราณสมัยราชวงศ์ซ่ง(Legendary ancient China)
สัญชาติ จีน(China)
บิดา มู่ ยู (Mu Yu-穆羽)
มารดา -----
สามีหยางจงเป่า(Yang Zongbao)
บุตรลูกชายหยางเหวินกว่าง(Yang Wenguang)
-ลูกสาวหยางจินหัว(Yang Jinhua-楊金花)
เกิดเมื่อประมาณค.ศ.1000
มู่กุ้ยอิง(Mu Guiying-穆桂英)ยอดหญิงแห่งตระกูลหยางเธอเป็นศิษย์ของผู้เฒ่าเฉินซี่ยี แห่งหัวซาน ได้เรียนวิชาคำนวณ รวมถึงวิทยายุทธ มีฝีมือพอตัว บวกกับความเป็นคนฉลาดและกล้าหาญ ถึงได้รับการยกย่องให้เป็นยอดหญิงแห่งตระกูลหยาง โดยเธอและ หยางจงเป่ากว่าจะรักกันก็ต้องรบกันก่อนโดยหยางจงเป่าแม้จะเก่งกาจแต่ก็พ่ายแพ้ให้กับมู่กุ้ยอิง แต่ก็ไม่ยอมให้จับเป็นเชลย โดยกล่าวว่า"จะฆ่าก็ฆ่าแต่อย่าหยามเกียรติกัน" ซึ่งเป็นประโยคที่ถูกใจมู่กุ้ยอิงยิ่งนักถึงขั้นขอหยางจงเป่าแต่งงานเลยทีเดียว
ช่วงวัยสาวหลังจากร่ำเรียนวิชายุทธจนมีฝีมือพอตัว ต่อมาผู้เฒ่าเฉินซี่ยีทำนายว่าปีนี้มู่กุ้ยอิงจะได้พบกับเนื้อคู่จึงให้ กุ้ยอิง ลงจากเขามาเพื่อกลับไปหาพ่อเธอ มู่ ยู(Mu Yu-穆羽)ที่ชุมโจรภูเขา (Muke Fortress-穆柯寨) และอาศัยอยู่ที่นั่นจนกระทั่งวันหนึ่ง ขุนพลหยางจงเป่า บุตรชายของหยางลิ่วหยางคุณชาย 6 แห่งตระกูลหยาง ซึ่งจงเป่าเป็นหลานชายเพียงคนเดียวของตระกูลหยางเป็นคนมีคุณธรรม กล้าหาญ ซื่อสัตย์ ภักดี แต่ในบางทีก็ซื่อจนเกินไป จนเกือบทำให้ตัวเองไม่รอดหลายครั้ง ครั้งหนึ่งได้เดินทางมาที่ชุมโจรของ มู่กุ้ยอิง เพื่อที่จะชิงเอาไม้มังกร ไปช่วยพ่อของเค้า แต่ก็ถูกขัดขวางโดยกลุ่มโจรภูเขาของมู่กุ้ยอิง จนเกิดเป็นตำนานชิงไม้มังกรเกิดขึ้น
ตำนานเรื่องเล่าหยางจงเป่าชิงไม้มังกรช่วยพ่อ
เรื่องราวเป็นการทำสงครามกันระหว่างเมืองซ่งกับเมืองเหลียว โดยเมืองซ่งมีทัพตระกูลหยางอยู่แนวหน้า ทัพเมืองเหลียวตีเท่าไหร่ก็ไม่แตก แม่ทัพใหญ่สามเหล่าทัพของเมืองซ่ง คือ หยางเหยียนเจ้า ลูกชายคนที่ 6 ของ หยางเย่ และสือไท้จิน แต่ว่าในขณะนั้นทัพเมืองเหลียวได้ หลิวฮ่าวหนัน มาช่วยการศึก ทำให้หยางเหยียนเจ้าหลงเข้าไปอยู่ในค่ายกล ไม่สามารถฝ่าออกมาได้ จึงส่งข่าวกลับไปยังตระกูลหยาง ซึ่งเป็นช่วงเดียวกับที่ตระกูลหยาง ฟ้องพันเหยินเหม่ยที่ทำให้พี่น้องตนต้องตายโดยไม่ส่งกำลังไปช่วย
เมื่อข่าวการรบมาถึงหยางจงเป่า จึงได้อาสาไปช่วยพ่อที่ติดอยู่ในค่ายโดยระหว่างได้พบ หยางอู่หลางคุณชาย 5ตระกูลหยาง ที่หนีรอดจากศึกหาดทรายทองมาได้แต่ก็ตัดทางโลกมาบวชอยู่ที่เขาอู๊ไห่ หยางอู่หลางจึงแนะว่า หากจะทำลายค่ายกลเมืองเหลียว จะต้องใช้ไม้มังกร ซึ่งเป็นของศักดิ์สิทธิ์ของค่ายมู่เคอ หยางจงเป่าจึงเดินทางไปที่ค่ายมู่เคอในทันที เมื่อไปถึงเค้าและขุนพลคนสนิทถิงกุ้ยกับผายฟงได้วางแผนที่จะเผาค่ายแล้งให้หยางจงเป่าเข้าไปขโมยไม้มังกรอย่างเงียบๆ แต่แผนก็ไม่สำเร็จ มู่กุ้ยอิงดับไฟไว้ทัน จึงเกิดการต่อสู้กับหยางจงเป่าขึ้น
สุดท้ายหยางจงเป่าพ่ายแพ้บาดเจ็บ ถึงกับคุกเข่าขอร้องให้มู่กุ้ยอิงให้ยืมไม้มังกรเพื่อไปช่วยพ่อ มู่กุ้ยอิงจึงได้รับปากไว้ และไปคุยกับพ่อ แต่พ่อก็ไม่ยอมให้ซ้ำยังจะจับหยางจงเป่าเรียกค่าไถ่จากตระกูลหยาง เมื่อหยางจงเป่ารู้ว่าจะโดนจับก็ไม่ยอมให้จับเพราะจะทำให้ตระกูลเสื่อมเสีย จึงเลือกที่จะตายเสียดีกว่่า เมื่อมู่กุ้ยอิงได้ยินดังนั้นก็ถูกใจยิ่งนัก จนท้ายที่สุดก็ยอมให้ หยางจงเป่า ยืมไม้มังกรไปช่วยพ่อแต่มีข้อแม้ว่าต้องแต่งงานกับตนเพื่อเป็นประกัน ซึ่งหยางจงเป่าก็ตกลงและให้สัญญาว่าอีก 3 วัน จะไปสู่ขอที่ค่ายมู่เคอ
ต่อมามีราชโองการเรียกตัวกลับเมืองหลวงด่วน ทำให้หยางจงเป่าต้องรีบกลับ ไม่มีโอกาสไปหากุ้ยอิง กุ้ยอิงจึงได้เดินทางลงใต้เพื่อไปพบกับหยางจงเป่า จนที่สุดก็ได้แต่งงานกับหยางจงเป่า แต่ก็เกิดสงครามขึ้นอีก เมืองเหลียวเคลื่อนทัพโดยส่งเยลูจงหยวนไปเมืองซ่ง ซึ่ง เยลูจงหยวนเป็นลูกของน้องสาวพระเทวี กับหยางซื่อหลาง (หรือว่าหยางเหยียนหลาง คุณชาย4 บ้านตระกูลหยางที่ถูกจับมาและได้แต่งงานใหม่ที่เมืองเหลียวนี่เอง ต่อจากนั้น สงครามก็ได้ระเบิดขึ้นอีกครั้ง กองทัพตระกูลหยาง ได้บรรดาแม่ม่ายตระกูลหยางมาช่วยกันรบ ทำให้ฝ่ายข้าศึกถึงกับต้องถอยร่นไม่เป็นขบวน
เวลาผ่านไป 14 ปี หยางจงเป่ากลายเป็นขุนนางใหญ่โต หยางลิ่วหลางเฝ้าชายแดน มู่กุ้ยอิงกลายเป็นเสาหลักตระกูล จนกระทั่งมีอยู่วันนึง...หยางจงเป่าโดนเรียกตัวไปสมทบกับพ่อเพื่อทำศึกกับซีเซี่ย จนต้องจบชีวิตลงจนสุดท้ายก็ขอลาออกจากราชสำนัก กลับไปใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านนอกกันทั้งตระกูล
ตำนานขุนศึกตระกูลหยางฉบับประวัติศาสตร์
ขุนศึกตระกูลหยาง (Yang Jia Jiang-楊家將) เป็นเรื่องเล่าที่เป็นเสมือนตำนานในประวัติศาสตร์จีน ในยุคของราชวงศ์ซ่งเหนือ ซึ่งในปัจจุบันได้ถูกดัดแปลงมาเป็นภาพยนตร์และซีรีส์ต่าง ๆ มากมาย
เรื่องราวขุนศึกตระกูลหยางถูกเขียนขึ้น โดย ถัวถัว นักเขียนชาวมองโกล ในยุคราชวงศ์หยวน โดยอ้างอิงมาจากหนังสือบันทึกประวัติศาสตร์ราชวงศ์ซ่งที่ชื่อ History of Song เป็นเรื่องราวของครอบครัวแซ่หยาง (楊) ที่รับราชการทหารมาตลอดทั้งตระกูลถึง 3 ชั่วอายุคน มีความจงรักภักดีและพร้อมตายในสนามรบได้อย่างสมศักดิ์ศรี อีกทั้งเมื่อเหล่าผู้ชายตายหมดแล้ว ผู้หญิงซึ่งเป็นภรรยาม่ายหรือลูกหลานในตระกูลก็รับหน้าที่ต่อแทน
เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นที่ ในรัชสมัย ซ่งไท่จงฮ่องเต้ อันเป็นฮ่องเต้รัชกาลที่ 2 ของราชวงศ์ซ่งเหนือ เสด็จยกทัพไปปราบปราม เล่ากึน แห่งราชวงศ์โฮ่วฮั่น หยางเย่ หรือ เอียเลงก๋ง (楊業) ซึ่งเป็นเจ้าเมืองซัวอ๋าวยกกองทัพมาช่วยเล่ากึน สงครามจึงสงบกันไปคราวหนึ่ง เมื่อฮ่องเต้ซ่งไท่จู่สวรรคต เจ้ากวงอี้ พระอนุชาได้ขึ้นครองราชย์แทน เถลิงพระนามว่า ซ่งไท่จงฮ่องเต้ ต่อมา ซ่งไท่จูเสด็จยกกองทัพหลวงไปตีเมืองปักหั้นอีก คราวนี้เกลี้ยกล่อม หยางเย่ กับบุตรชายทั้ง 7 คนมาเข้ากับตนไว้ได้ หลังจากนั้นได้ยกทัพไปปราบเมืองไซเหลียวต่อไป เมื่อซ่งไท่จูฮ่องเต้ถูกล้อมอยู่ในระหว่างศึก หยางเย่กับบุตรก็ช่วยกันแก้ไขเอาออกมาได้ แต่ต้องสู้กับข้าศึกจน หยางต้าหลาง, หยางเอ้อหลาง, หยางซันหลาง ซึ่งเป็นบุตรชายคนโต, คนที่ 2 และ 3 ต้องตายกลางสนามรบ
ส่วน หยางอู่หลาง บุตรชายคนที่ 5 ได้หนีไปบวชจึงรอด ส่วน หยางซื่อหลาง บุตรชายคนที่ 4 ถูกชาวฮวนจับเอาไป เหลือแต่ตัวของหยางเย่ย, หยางซื่อหลาง และหยางลิ่วหลาง เท่านั้นที่รอดกลับมาได้ ฮ่องเต้ซ่งไท่จูจึงโปรดให้สร้างบ้านและมอบเครื่องแสดงเกียรติยศต่าง ๆ ให้ ภายหลังหยางเย่กับหยางซื่อหลางถูก พานเหรินเหม่ย ซึ่งเป็นขุนนางที่เป็นเสมือนคู่ปรับของตระกูลหยางกำจัด คงเหลือแต่หยางลิ่วหลาง บุตรชายคนที่ 6 เพียงคนเดียว ฮ่องเต้ซ่งไท่จู อยู่ในราชสมบัติได้ 22 ปีก็เสด็จสวรรคต
ต่อมาในรัชกาล ซ่งไท่จงฮ่องเต้ โปรดให้หยางลิ่วหลางเป็นแม่ทัพไปปราบปรามเมืองไซเหลียวและเมืองไซฮวนได้มา เป็นเมืองขึ้น เมื่อหยางลิ่วหลางตาย เมืองไซฮวนกลับกำเริบขึ้นอีก ครั้งนี้เป็น หยางจงเป่า ซึ่งเป็นบุตรชายของหยางลิ่วหลางพร้อมกับพวกหญิงม่าย ผู้ซึ่งเคยเป็นภรรยาของพี่น้องตระกูลหยางที่สิ้นชีพไปแล้วทั้งหมด รวมทั้ง ภรรยาของหยางจงเป่า คือ มู่กุ้ยอิง นำทัพปราบปรามเอง
ซึ่งภายหลังเมืองไซฮวนก็ได้สยบมอบต่อราชวงศ์ซ่ง บ้านเมืองถึงยุคสงบสุข ไร้ซึ่งเสี้ยนหนามแผ่นดิน บรรดาขุนนางผู้ใหญ่ในเมืองหลวงก็ล้วนแต่ซื่อสัตย์ มีความจงรักภักดี ฝ่ายพลเรือนมี โขวจุ้น เป็นขุนนางใหญ่ ฝ่ายกลาโหมมี หยางจงเป่า ได้บังคับบัญชาการงานทั้งปวงโดยสิทธิ์ขาดทั้งหมด
............................
1 ความคิดเห็น:
ขอบคุณข้อมูลทั้งหมดนี้
แสดงความคิดเห็น